Ervaringen van Nicky

Ik wist zondag totaal niet wat te verwachten. Werner (mijn broer) en Eva konden eigenlijk niet echt uitleggen wat zo’n sessie nu eigenlijk inhoudt. Ik kwam dus zonder concrete verwachtingen naar Ravels. Ik zou wel zien. Ik waarschuwde je ook dat ik totaal niet wist hoe met paarden om te gaan of hoe ik erop zou reageren (bang?). Ik had er nog nooit echt dichtbij gestaan.



Je lieve paard Vlerk stelde me echter meteen op mijn gemak. Je kon aan de hand van zijn gedrag vrij vlug afleiden dat ik heel moe was. En inderdaad, de laatste maanden voel ik me inderdaad onverklaarbaar doodmoe. Na een andere positie op de wei ingenomen te hebben en mede door het gedrag van je kleine hengst Amor met zijn wat ondeugende karakter kwamen we erachter dat ik al mijn energie voornamelijk in het plezieren van anderen steek en dat dat stilletjesaan ten koste van mezelf is en dat ik waarschijnlijk daarom zo moe ben.







Als ik het zelf zag zitten stelde je voor om de veulenpositie in te nemen bij Vlerk. Ik zou een tijdje tegen zijn linkervoorpoot aanleunen en me volledig ontspannen. Zaaalig ! Ik had bijna voorgesteld dat ze me ’s avonds terug mochten komen oppikken en dat ik heel de dag zo zou willen blijven staan, tenminste, als het niet zo koud was. Ik bedankte Vlerk oprecht want ik had er echt een goed gevoel van gekregen. Je legde me uit dat niet alleen ik ervan genoot, ook Vlerk geniet hiervan volgens jou.

’s Avonds en de volgende dag op het werk dacht ik nog regelmatig aan deze ervaring. Ik zou proberen wat meer rust en tijd voor mezelf te nemen maar met mijn 9 katten kon ik het nog niet direct toepassen. De volgende dag ’s avonds tijdens het douchen (tijd die helemaal voor mezelf is!) bedacht ik eindelijk wat je lieve Vlerk me gegeven had. Weet je, ik heb al zeker 12 jaar geen echte aandacht meer gekregen. Oké, ik knuffel en aai mijn katjes en zij zien me graag en ik leef letterlijk voor hen maar ik gééf voornamelijk. Bij Vlerk durfde ik eindelijk ook een beetje te nemen. Het voelde alsof hij me een enorme, goede, welgemeende knuffel gaf (in gedachte, natuurlijk). Er is al jaren geen mens meer in mijn leven die me dit kan geven, die ik zo dicht laat komen.



Toen ik afscheid van je nam had ik dit nog niet door. Ik had wel een goed gevoel overgehouden bij deze ervaring maar dit inzicht kwam pas anderhalve dag later.
Je kunt niet geloven hoe een deugd dit gedaan heeft. Daarom hoop ik dat je overtuigd bent dat je met deze sessies een goede weg bent ingeslagen. Geef namens mij Vlerk nog maar eens een dikke knuffel. Ik hoop hem nog eens terug te zien (als het wat beter weer is).

Charlotte, een enorme, welgemeende dankjewel voor deze mooie zondagochtend !!!!