maandag 30 augustus 2010

Paardencoachingservaringen van Tineke van Spaandonk, ACHMEA-DiVA

Ik ben Tineke van Spaandonk, werkzaam als HR adviseur bij Achmea. Ik heb Charlotte leren kennen via een DiVa Workshop, Laat je stem horen. Tijdens die workshop heeft Charlotte me verteld over paardencoaching en ze heeft me daarmee erg nieuwschierig gemaakt. Charlotte bood me aan om een sessie met de paarden mee maken, daar kon ik geen nee op zeggen. Dus zo kwam het dat ik op een vroege zondagochtend in de wei stond met Charlotte en 4 paarden.

Allereerst wil ik Charlote nogmaals heel erg bedanken dat je mij de mogelijkheid hebt gegeven om kennis te maken met deze manier van coaching.

Ten tweede; WOW, wat een impact heeft dit op mij gemaakt. Het houdt met nog steeds enorm bezig.

Eigenlijk was het de bedoeling dat we naar jou toe kwamen omdat ik het idee had dat mijn vriend wel baat kon hebben bij paarden coaching. Maar ik was zelf ook wel erg nieuwsgierig naar wat dit voor mij kon betekenen. In principe had ik dus van te voren ook niet echt een thema bedacht waarmee ik aan de slag wilde gaan. Naar aanleiding van de intake werd het thema min of meer mijn perfectionisme en wat voor effect dat voor mij heeft en voor de anderen om mij heen.

Eenmaal in het veld met de paarden gebeurde er een heleboel. Wat de paarden mij lieten zien, was een soort van enorme spiegel die uitvergroot het effect van mijn gedrag aan mij toonde.

De paarden lieten mij zien dat door mijn perfectionisme ik mezelf erg buiten de groep plaats, doordat ik altijd degene ben die als eerste iets op pakt, het ook het beste wil doen, het snelste etc. Impliciet en soms expliciet verwacht ik dat ook van anderen. Maar die anderen kunnen helemaal niet aan mijn normen voldoen lijkt wel. De paarden toonde mij dat altijd voor de troepen vooruit lopen een eenzaam gevoel geeft en dat ik eigenlijk veel liever met de rest het werk wil doen, omdat ik dan zelf ook minder hard hoef te werken en mezelf ook minder op de proef stel.

Verder vond ik het ook heel bijzonder dat de paarden me lieten zien dat ik de gaten op vul die er in bepaalde situaties ontstaan. Dat dit al is begonnen tijdens mijn jeugd, waarbij ik heel erg mijn best deed om er voor te zorgen dat mijn ouders zich om mij geen zorgen hoefden te maken, omdat mijn broer met zijn epilepsie al genoeg aandacht nodig had.

Ik vond het heel bijzonder dat in zo’n korte tijd, de paarden mij zo dicht bij mijn gevoel lieten komen en dat ik me bijna automatisch over gaf aan mijn emoties. Ik had bijna geen moeite om me kwetsbaar op te stellen. Dat is voor mij heel bijzonder, want ik geef mezelf niet snel bloot aan anderen. Ook bij eerdere coach achtige gesprekken, duurt het vaak wel lang voordat iemand tot mijn kern kan komen. Dit komt denk ik ook omdat mensen met woorden praten en ik daar een intepretatie aan kan geven, dieren kunnen niet praten, die laten het gewoon zien. Alsof je continue een spiegel voor gehouden krijgt.

Deze ervaring zal ik niet snel vergeten.De mensen die ik vertouw heb ik er ook over verteld. Zij vinden het wel erg knap van mij dat ik me zo heb kunnen laten gaan. Ik denk dat dieren gewoon dichter bij mogen komen dan mensen. Ik raad het mensen zeker aan, maar het is ook goed om te weten dat het heel confronterend kan zijn en dat is niet altijd fijn.

Als laatste vind ik het ook heel bijzonder hoe jij dit doet. Het lijkt jou heel goed af te gaan. Jij hebt een hele prettige manier van omgang. Ik voel me bij jou ook meteen heel erg op mijn gemak. Je bent een heel open en transparant persoon. Echt heel bijzonder. Complimenten. Mocht je hier verder mee gaan, weet ik zeker dat je heel succesvol zal zijn. Ik hou me zeker aanbevolen om nog eens een keer een vervolg te geven aan mijn 1e coaching.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten