Paardencoachingservaringen van Inge de Bont, ACHMEA-DiVA

Ik had ooit aan Charlotte (mijn collega bij acceptatie Bancair AOV) aangegeven dat ik wel een goede testcase voor haar trainingen zou zijn. Diverse dingen mee gemaakt, nog niet verwerkt en waar ik graag eens iemand, wellicht een paard, over na zou willen laten denken…..

Zo gezegd, zo gedaan. Gedurende de vakantie van Charlotte afgesproken op maandagochtend 10.00 uur voor eerst een kop koffie en vervolgens een training in de wei. Toen Charlotte aan me vroeg wat ik graag als onderwerp zou nemen, was ik uiteraard niet voorbereid. We hebben toen een combinatie onderwerp genomen; van het verdriet wat er zit, tussen het niet zwanger willen worden van een tweede kind, maar het hier toch goed / beter mee om leren gaan. Het voor 500% of meer leren te genieten! In plaats van te blijven hangen in het af en toe terugkerende verdriet van het ontbreken van een 4de gezinslid. Kort samengevat: meer / beter leren genieten van het leven zoals het is op dit moment.

OK, de wei in! Dit was op zich al wel een stap aangezien ik niet helemaal dol ben op paarden. Maar het bijzondere was dat direct alle 4 de paarden een kijkje kwamen nemen. Ze kwamen, de een bleef wat langer als de ander. Maar al snel bleek Nisco mijn ”vriendin”. Nisco was niet van mijn zijde weg te krijgen. Eerst kwam hij naast me staan en Charlotte stond tegenover me. Hij kwam erg dicht bij me staan ik kon er niet omheen. Door de wijze waarop de vragen door Charlotte gesteld werden, en ik mijn onderwerp herhaalde, reageerde Nisco. Zodra Charlotte de neiging kreeg me te veel voor te kauwen ging Nisco steeds verder (dwars) tussen ons in staan. Hij werd zelfs bijna vervelend naar Charlotte, omdat hij vond dat ze meer haar mond moest houden en dat ik mezelf bloot moest geven en beter na moest denken, en zeggen, wat er in me opkwam. Ik mag leren / durven genieten van het leven en niet mezelf zo weg cijferen, maar trots zijn en op bepaalde momenten verdrietig zijn.

Na verloop van tijd kwam er, terwijl Nisco nog steeds tussen ons in stond, een ander paard naast Charlotte staan. Dit had weer te maken met mijn opa en oma en hoe deze vroeger met mijn moeder en de overige kinderen omgegaan zijn. Dit heeft weer verband met de band die ik met mijn moeder heb. En hoe mijn moeder mij weer bepaalde dingen in het leven heeft meegegeven. Het was erg indrukwekkend te ervaren hoe een paard dit op deze manier aanvult en aanvoelt.

Het feit dat ik niet voor 500% kan genieten, zou komen doordat er ergens bij mij een blokkade zit (klonk me overigens niet vreemd in de oren aangezien mijn voormalig acupuncturist dit ook al eerder aangegeven heeft). Maar wat die blokkade dan precies is, was wel moeilijk te beschrijven. Waarschijnlijk toch de zorg, de bekommering over Jules, mijn zoontje van net 5 jaar en Paul, mijn man en de daarbij behorende zorgen m.b.t. een volgend kind, eigen zaak, huis en personen in de directe omgeving.

Nisco, die de gehele sessie niet van mij weg geweest is en dus ondertussen mijn blokkade genoemd werd, moest ik na verloop van tijd van Charlotte los laten. Charlotte vroeg me weg te lopen van Nisco (de blokkade) en naar de andere paarden te lopen en deze werden even Jules en Paul genoemd. Deze stonden heerlijk te eten terwijl Nisco de gehele sessie niet naar eten getaald heeft. Hij vond het wel prima zo aan mijn zijde. De ander paarden Jules en Paul stonden een stuk verder in de wei heerlijk te genieten van het verse groene gras. In eerste instantie liep Nisco volgzaam achter me aan. Wat mijns inziens ook logisch is; je kan een zorg/blokkade immers niet zomaar achter je laten. Maar ik ben door gelopen en heb alleen maar aan Jules en Paul gedacht, hierdoor kon ik het beter loslaten. Ik stond vervolgens tussen Jules en Paul en daarnaast stond nog een derde paard. Daarna kwam ook Nisco in deze rij. Echt heel bijzonder. Eindelijk had hij rust en stond hij ook heerlijk te genieten van het lekkere verse groene gras. Missie geslaagd, 4 op een rij, in rust, lekker aan het eten!

Ik vond het erg indrukwekkend, dat ik ruim een uur tussen de paarden in gestaan heb en zelfs een hele vieze zwarte hand had van het aaien en knuffelen van Nisco tijdens de sessie tussen de vliegen en dazen, aangezien het wel 35 graden was. Helemaal apart en zeker de moeite waard om nog eens een vervolg sessie te ondergaan.

Nogmaals hartelijk dank voor de geweldige sessie.