Paardencoachervaringen van Tom en Diana

Hoi Charlotte,

Allereerst wil ik je nogmaals hartelijk bedanken voor de moeite die je voor ons hebt genomen. Tom stond er in het begin heel negatief tegenover en ging eigenlijk alleen maar mee om Boukje een plezier te doen. Ik heb zelf ook een paard en hij moet hier echt niets van weten, het was dus echt een drempel die hij over moest.

Het verwonderde mij enorm dat hij al best snel met jou meeging en mij losliet, in enge situaties hangt hij nl. enorm aan mij. Dit vond ik op zich al een enorme overwinning van hem. Ik had ook echt het idee dat hij naar je luisterde en aandacht schonk aan de paarden. Dit is uiteindelijk ook wel gebleken. Tom verteld nooit iets in 1 keer maar gedurende de weken die volgden kwamen er steeds stukjes los. Hij vertelde dan opeens over iets wat 1 van de paarden in de wei deden. Vooral het stukje denken en wegdromen, wat jij ook hebt opgevangen, proberen we aandacht te geven. Ik heb jouw verhaal ook doorgestuurd naar Tom zijn juffen zodat ook zij een beter beeld krijgen over Tom. Tom krijgt in de klas veel prikkels en is dan snel afgeleid, gaat praten, frunniken of bewegen. Hij wordt bij een werkje nu apart gezet en nu werkt hij een stuk beter. We hebben hem ook goed uitgelegd dat dit geen straf is maar voor hem beter om zijn werk beter te kunnen maken. Zo lang iets maar goed uitgelegd word heeft hij er ook vrede mee.

We zijn door jou dus weer een stukje dichter bij Tom zijn ziel gekomen en dat voelt zo fijn. Er leeft zo veel in dat kleine mannetje maar hij is zo'n gesloten boek, dat is voor een moeder wel eens moeilijk. Ik heb dat uiteraard te accepteren maar ik grijp alles aan om hem beter te kunnen begrijpen zodat hij in de grote wereld het beste kan functioneren en hij een fijn leven kan leiden. Jij hebt ons hier weer stukje in verder geholpen! Harstikke bedankt hiervoor.

Groetjes Diana van Iersel