Paardencoachingservaringen van Coby Meijs

Hoewel nog vroeg in het jaar was de temperatuur redelijk en het was droog. Een mooie dag om mijn coaching bij Charlotte te “ondergaan”.

Na de kennismaking, waarbij ik verwacht had dat Charlotte iets meer zou willen weten over mijn leven en werken, zijn we naar de paarden gegaan. Voor de duidelijkheid: zonder dat Charlotte ook maar iets persoonlijks van mij wist. Het interpreteren van wat ze de paarden zag doen was dus niet mogelijk.

Mijn zus was meegegaan om er later samen nog eens over te kunnen praten.

Met z’n drieën stapten we de wei in terwijl de paarden toch meteen naar mij kwamen. Drie paarden zochten hun plekje in de hoek en gingen daar rustig staan eten. Pino bleef in het midden staan. Charlotte stelde aan mij voor een plekje te zoeken waar ik me het fijnst voelde. Ik ging tussen de drie paarden in staan, op zich al bijzonder, omdat ik nog nooit op korte afstand van een paard heb gestaan.

Ik stond daar best, maar kreeg totaal geen reactie van de drie paarden. Ze bleven op hun gemak aan het eten. Intuïtief werd ik naar Pino “getrokken” , ik wilde die bij de andere drie brengen, zodat we allemaal samen waren, bij elkaar. Hoe ik ook mijn best deed, Pino verzette geen stap, zelfs niet als ik hem aan zijn halster erheen wilde leiden. Pino stond met zijn ogen dicht en ingezakte rug. Charlotte vroeg of ik moe was. Nee, ik niet, maar mijn man is moe vreselijk moe en kan daardoor vaak niet ten volle deelnemen aan ons gezinsleven (gesymboliseerd door de andere paarden). Een paar keer ging een van de 3 paarden naar mijn zus en probeerde haar een zetje te geven, door Charlotte uitgelegd, alsof het paard aan wilde geven, jij hoort bij ons.

Het was een ervaring die, zeker achteraf, veel indruk heeft gemaakt. ´n indruk waarvan ik het moeilijk vind deze te omschrijven. Ik heb begrepen dat ik niet moet proberen iedereen overal bij te (be)trekken maar ze zelf de gelegenheid moet geven naar mij te komen als ze die behoeften voelen en dat ze dat ook zullen doen. Dit bleek ook heel duidelijk aan het einde van de coaching toen Charlotte de paarden weer in hun eigen rol bracht. Meteen, kwamen ze alle vier in beweging en liepen rondom mij heen mee toen wij de wei uitgingen.

Bijzonder? Ja, het was heel bijzonder.

Ik heb getracht de coaching in woorden te vangen.Dat viel nog niet mee, toch hoop ik het op deze manier eerlijk en duidelijk te hebben opgeschreven.

Ik wens je nog veel mooie en leerzame ontmoetingen toe.
Vriendelijke groet,
Coby