De volle maan is blijkbaar gerelateerd aan loslaten. Om te beginnen is tijdens de volle maan van 13 juni 2014 mijn innig geliefde tante Doortje overleden. Diezelfde avond ben ik naar jou, Charlotte, gekomen voor de stiltewandeling in het bos en de (eveneens stille) ontmoeting met de paarden.
De thema's van de kaarten die ik van jou gekregen heb, waren: balans in relaties door wederzijdse afhankelijkheid, vertrouwen en ontmoeten. Voor wat er allemaal gebeurde tijdens de wandeling en de ontmoeting met de paarden, kom ik op de één of andere manier steeds uit bij mijn opa, dus schrijf ik daar over.
De thema's die wij vanzelf op ons pad tegenkwamen, waren (uiteraard) de volle maan, van hoofd naar hart, van drukte naar stilte, van voor jezelf in stilte lopen naar een totaal aanwezig zijn en één zijn met de omgeving, opgenomen worden in de kudde en gelijkwaardigheid, acceptatie en loslaten.
Deze ervaring heeft bij mij herinneringen opgeroepen aan mijn opa, Hendrikus Stevens, geboren in 1904 in een boerengezin. Nadat hij met mijn oma trouwde en zij in Baardwijk gingen wonen, werd mijn opa leerlooier bij Van Haren.
Deze opa kwam samen met mijn oma elke woensdag, tot aan de dood van oma, van Waalwijk naar Made, waar wij woonden. Oma deed dan bij ons de boodschappen, het huishouden en maakte eten, opa werkte in de tuin, deed klusjes, stak regelmatig een stevige sigaar aan en haalde mij op uit school. Onderweg naar huis liepen we over de markt en kreeg ik een ijsje of een zakje kruimels van stroopwafels. Hij had dan altijd zijn sigaar aan, en terwijl we liepen vroeg hij elke week om te kijken in welke richting de sigarenrook dwarrelde en of het als een wolkje omhoog ging of uit elkaar waaide. Om mij te leren vaststellen waar de wind vandaan kwam en waar die heen ging, en wat bij benadering de windkracht was. Ook liet hij me op meerdere tijdstippen van de dag kijken waar ik de zon kon waarnemen, om te leren richting te bepalen. Als er wolken aan de hemel waren, leerde hij me in te schatten of er regen uit zou komen en zo ja, hoe lang het ongeveer zou duren voordat de eerste druppels vielen, onder andere door goed te ruiken en veranderingen daarin waar te nemen, en te kijken naar de snelheid waarmee de vogels vlogen en of ze veel of weinig gebruik maakten van de thermiek. 's Middags hielp ik hem mee in onze grote tuin en leerde hoe je plantjes moest zaaien en verzorgen, wanneer je dat het beste kon doen, en welke kruiden waar goed voor zijn. En natuurlijk heerlijk om met je handen in de grond te wroeten. Als ik vragen en twijfels had over dingen die mij bezig hielden zei hij altijd: wanneer je stil bent en goed luistert, weet je het meest. Mijn opa heeft nooit van de term mindfulness gehoord. Toen zijn kinderen nog jong waren, ging hij, behalve 6 dagen per week werken, een aantal keren per week 's nachts met zijn bootje de Maas op om vis te vangen voor zijn gezin met 6 kinderen. Hij genoot dan van de rust, het geluid van het kabbelende water tegen het stalen bootje, het geluid van de wind tegen het canvas huikje, het schurende geluid van het ankertouw, het gevoel van de golfbewegingen, de geuren die hij waarnam, zijn eeuwige sigaartje. Van stiltewandelingen heeft hij nooit gehoord. Waarschijnlijk heeft hij de waarde van de stilte en stille communicatie al heel jong ontdekt, als hij voor zijn vader de ploeg achter het paard moest hangen, en hij samen met het paard het land omploegde. Verder hechtte mijn opa veel waarde aan de stand van de maan. Zijn kennis daarvan gebruikte hij om te bepalen wanneer bepaalde gewassen moesten worden ingezaaid en geoogst. En om te bepalen wanneer hij de meeste vis zou vangen. Toen mijn moeder haar eerste weeën ergens midden in de week halverwege november kreeg omdat ik mijzelf aankondigde, zei mijn opa haar nog tot zondag geduld te hebben. Dat leek zowel mijn moeder als de huisarts geen optie. Maar opa kreeg gelijk. Hij zei: het wordt met volle maan geboren, de aarde laat haar water dan los, want de maan onttrekt het water aan de aarde. De moederschoot zal dan het vruchtwater loslaten. Mijn opa was er zich heel bewust van hoe het één invloed heeft op het ander, en hoe alles met elkaar verbonden is, en dat dit verder reikt dan de aarde alleen. Hij werkte, al was het uit hobby, samen met de natuur om er op die manier het beste uit te halen en vertrouwde volledig in de vernieuwende kracht ervan. Van sjamanisme heeft mijn opa nooit gehoord. Wel hield hij van het leven zelf en wat de aarde geeft.
Uit respect voor mijn opa die voor deze wijze levenslessen heeft gezorgd, en alle andere geliefden, mensen en dieren, die overleden zijn, en in de prachtige stilte en door nieuwe verbindingen in onze harten levend worden gehouden.
"Walking I am listening to a deeper way. Suddenly all my ancestors are behind me. Be still, they say. Watch and listen. You are the result of the love of thousands."
Linda Hogan, native American writer
Dankjewel lieve Charlotte voor de mooie avond.
Yvonne
De thema's die wij vanzelf op ons pad tegenkwamen, waren (uiteraard) de volle maan, van hoofd naar hart, van drukte naar stilte, van voor jezelf in stilte lopen naar een totaal aanwezig zijn en één zijn met de omgeving, opgenomen worden in de kudde en gelijkwaardigheid, acceptatie en loslaten.
Deze ervaring heeft bij mij herinneringen opgeroepen aan mijn opa, Hendrikus Stevens, geboren in 1904 in een boerengezin. Nadat hij met mijn oma trouwde en zij in Baardwijk gingen wonen, werd mijn opa leerlooier bij Van Haren.
Deze opa kwam samen met mijn oma elke woensdag, tot aan de dood van oma, van Waalwijk naar Made, waar wij woonden. Oma deed dan bij ons de boodschappen, het huishouden en maakte eten, opa werkte in de tuin, deed klusjes, stak regelmatig een stevige sigaar aan en haalde mij op uit school. Onderweg naar huis liepen we over de markt en kreeg ik een ijsje of een zakje kruimels van stroopwafels. Hij had dan altijd zijn sigaar aan, en terwijl we liepen vroeg hij elke week om te kijken in welke richting de sigarenrook dwarrelde en of het als een wolkje omhoog ging of uit elkaar waaide. Om mij te leren vaststellen waar de wind vandaan kwam en waar die heen ging, en wat bij benadering de windkracht was. Ook liet hij me op meerdere tijdstippen van de dag kijken waar ik de zon kon waarnemen, om te leren richting te bepalen. Als er wolken aan de hemel waren, leerde hij me in te schatten of er regen uit zou komen en zo ja, hoe lang het ongeveer zou duren voordat de eerste druppels vielen, onder andere door goed te ruiken en veranderingen daarin waar te nemen, en te kijken naar de snelheid waarmee de vogels vlogen en of ze veel of weinig gebruik maakten van de thermiek. 's Middags hielp ik hem mee in onze grote tuin en leerde hoe je plantjes moest zaaien en verzorgen, wanneer je dat het beste kon doen, en welke kruiden waar goed voor zijn. En natuurlijk heerlijk om met je handen in de grond te wroeten. Als ik vragen en twijfels had over dingen die mij bezig hielden zei hij altijd: wanneer je stil bent en goed luistert, weet je het meest. Mijn opa heeft nooit van de term mindfulness gehoord. Toen zijn kinderen nog jong waren, ging hij, behalve 6 dagen per week werken, een aantal keren per week 's nachts met zijn bootje de Maas op om vis te vangen voor zijn gezin met 6 kinderen. Hij genoot dan van de rust, het geluid van het kabbelende water tegen het stalen bootje, het geluid van de wind tegen het canvas huikje, het schurende geluid van het ankertouw, het gevoel van de golfbewegingen, de geuren die hij waarnam, zijn eeuwige sigaartje. Van stiltewandelingen heeft hij nooit gehoord. Waarschijnlijk heeft hij de waarde van de stilte en stille communicatie al heel jong ontdekt, als hij voor zijn vader de ploeg achter het paard moest hangen, en hij samen met het paard het land omploegde. Verder hechtte mijn opa veel waarde aan de stand van de maan. Zijn kennis daarvan gebruikte hij om te bepalen wanneer bepaalde gewassen moesten worden ingezaaid en geoogst. En om te bepalen wanneer hij de meeste vis zou vangen. Toen mijn moeder haar eerste weeën ergens midden in de week halverwege november kreeg omdat ik mijzelf aankondigde, zei mijn opa haar nog tot zondag geduld te hebben. Dat leek zowel mijn moeder als de huisarts geen optie. Maar opa kreeg gelijk. Hij zei: het wordt met volle maan geboren, de aarde laat haar water dan los, want de maan onttrekt het water aan de aarde. De moederschoot zal dan het vruchtwater loslaten. Mijn opa was er zich heel bewust van hoe het één invloed heeft op het ander, en hoe alles met elkaar verbonden is, en dat dit verder reikt dan de aarde alleen. Hij werkte, al was het uit hobby, samen met de natuur om er op die manier het beste uit te halen en vertrouwde volledig in de vernieuwende kracht ervan. Van sjamanisme heeft mijn opa nooit gehoord. Wel hield hij van het leven zelf en wat de aarde geeft.
Uit respect voor mijn opa die voor deze wijze levenslessen heeft gezorgd, en alle andere geliefden, mensen en dieren, die overleden zijn, en in de prachtige stilte en door nieuwe verbindingen in onze harten levend worden gehouden.
"Walking I am listening to a deeper way. Suddenly all my ancestors are behind me. Be still, they say. Watch and listen. You are the result of the love of thousands."
Linda Hogan, native American writer
Dankjewel lieve Charlotte voor de mooie avond.
Yvonne
