Hoi Charlotte,
Ik heb de sessie van afgelopen zaterdag de afgelopen dagen een beetje laten bezinken. Nu een week later vind ik dit een mooi moment om mijn ervaring van die sessie aan jou te schrijven.
Het was een schitterende zaterdag middag. Mooie blauwe lucht en een lekker temperatuurtje. Prima weer om me tussen jouw mooie paarden te begeven. Ik had wat ervaringen op jouw blog gelezen en had al snel in de gaten dat iedere sessie anders is. Dus ja op de vraag wat verwachtte je kan ik alleen maar zeggen: helemaal niks. Alleen dat gezien de ervaringen van andere het een boeiende en misschien wel spannende middag ging worden.
Na wat huishoudelijke zaken doorgenomen te hebben naar het midden van de wei gelopen. Daar aangekomen merkte jij op dat er in dat korte stukje al van alles was gebeurd dat eigenlijk nog bij weinig andere sessies was gebeurd. Het paard dat normaal bijna nooit in het begin achter iemand aan gaat lopen komt wel achter mij aanlopen. Mijn gedachte: heb ik dat weer.
Kort daarna kwamen ook de andere paarden in actie en ontvouwde zich een situatie tussen mij en de drie paarden die aan de ene kant overheersend was en aan de andere kant beschermend. Overheersend omdat Amor (groot, mooi, zwart paard, schofthoogte tot aan mijn schouders) toch wel erg nadrukkelijk aanwezig was. En dan druk ik me nog zacht uit. Beschermend omdat een van de twee andere paarden het met dat gedrag niet eens was en zich ermee ging bemoeien. Al pratende kwamen we tot de conclusie dat de setting zoals de paarden deze aan het neerzetten waren veel overeenkomsten had met een situatie die ik onlangs tijdens een van mijn projecten had ervaren.
Na nog verder gepraat te hebben en wat oefeningen met de paarden veranderde de situatie op het veld. Het overheersende gedrag van Amor veranderde in een ik geef het op gedrag. Terwijl het beschermende gedrag van het andere paard wat afzwakte tot een jij gaat dit zelf redden gedrag.
Maar als we dan weer aan het praten waren over de eerder die middag ontstane situatie en ik op een of andere manier toch weer aan het twijfelen ging was het meteen Amor die zijn kans zag en deze ook met vier voeten beet pakte. Gevolg: Amor bepaald hoe ik me voel. Heel klein !!
Na nog wat gesprekken sloten we de middag af. Voor mezelf een zeer boeiende middag met een aantal punten van herkenning uit andere trainingen. Maar het mooiste vond ik toch dat paarden blijkbaar precies situaties neer kunnen zetten zonder dat jij ze daarin stuurt of van heel deze situatie iets af wist maar wel, in mijn geval, tijdens mijn werk zich voor hebben gedaan. Ook alle vragen die je stelde om mij aan het denken te zetten over heel deze setting hebben mij huiswerk en stof om over na te denken gegeven.
Charlotte, bedankt voor deze mooie middag. Als straks de rust relatief terug is gekeerd en ik wat tijd heb gehad om aan wat dingen te werken kom ik nog een keer bij je terug. Misschien voor één sessie misschien voor een van je complete trainingen.
Richard, je projectmanager. ;-)
