www.CV-coaching.nl

Teamcoaching 21-11-2012

OR-dag OM Den Bosch

Locatie: Landgoed de Hoevens Alphen

Ik vond het echt helemaal geweldig. Super leuke ervaring.
Elly

Veel positieve energie van de paarden gekregen.
Ilona

Gezelig, reflecterend en leuk!
Bart

Heel bijzonder om te zien hoe paarden reageren en fijn om één met de natuur te zijn.
Gr. Ilse

Interessant. Ik hoop nog eens zo'n dagje (deel) mee te maken als ik de angst voor paarden heb overwonnen. Heel boeiend!
Succes!
Marianell Vermeiren

Prachtige omgeving, mooie paarden en uitstekende trainer. En super ervaring.
Veel succes,
Wilma Stindt

Het was super!
Nooit geweten dat paarden je zoveel terug geven.
Anne-Marie

Erg leuk om te zien hoe ze op de groep reageren.
Remco

 

 

 

Even een paard in de wei zetten......

Eigenlijk gaat alles tussen mij en mijn paard goed. Behalve één ding. Iets dat is uitgegroeid van een alledaags klein karweitje tot een vreselijk grootscheepse operatie. Zarah naar de wei brengen.

Niemand op stal durfde dit ‘gevaarlijke paard’ buiten te zetten. Bang voor blaren, brandwonden, gekneusde polsen of een trap in het gezicht.  Oké, oké, het klinkt nu wel heel heftig, maar eigenlijk was het dat ook. Wanneer je Zarah haar ‘weihalster’ over haar hoofd schoof zag je haar veranderen van een lieve, rustige merrie in een soort van heethoofd/angsthaas. Als je vervolgens de deur openschoof en buiten kwam begon ze zo af en toe te dribbelen. Dit was nog redelijk onder controle te houden. Zodra echter het gras onder haar voeten kwam en je binnen de omheining stapte, spurtte ze er als een dolle stier vandoor. Zonder pardon, mét touw en –godzijdank- zonder een trap na.

Omdat ik niet de enige was die Zarah buiten zette in verband met school, werd dit tafereel een beetje gevaarlijk…  Er moest iets gebeuren…. Ik dacht meteen aan Charlotte, mijn ‘juf’ uit groep 6 en 7 van de basisschool. Ik bewonderde altijd al haar werk als CV coach, en besloot haar een berichtje te sturen. Meteen diezelfde week kon ze nog langskomen. Me. So. Happy!

Zarah kreeg haar halster om, met daaraan een heel lang touw. Charlotte nam haar uit de stal en zette haar meteen op haar plek. Zarah moest weten dat zij NIET  de leider was. Ze moest haar plek kennen. Al snel nam ik het over en liep ik samen met Charlotte richting de wei. Met een wortel op zak en de nodige oplettendheid zette ook ik haar steeds op haar plek. Het leek goed te gaan, ik dacht nog: ‘’heb ik weer… nu gebeurt er zeker niks……..’’ Maar mijn gedachten waren nog niet koud of Zarah nam een spurt. Ze rende tientallen rondjes door de wei met het touw nog aan haar halster. Ze was in paniek, concludeerde Charlotte. Er is waarschijnlijk ooit iets gebeurd waardoor de omgeving in de wei niet veilig lijkt voor haar.

Toen Zarah weer tot rust was gekomen pakte ik het touw en liep een aantal ronden in de wei. Zarah moest achter mij lopen met haar hoofd naar beneden. Dat ging goed, en de volgende stap was om de draad dicht te doen. Tot mijn verbazing bleef ze staan. Als beloning kreeg ze haar wortel. Vervolgens klikte ik haar los. Ik wilde al bijna gaan bukken en mijn hoofd beschermen, maar Zarah bleef bij mij. Ze bleef staan! Ik geloofde mijn ogen niet.

De dagen daarna heb ik veel geoefend, ook in de binnenbak. Steeds als ik het touw losmaakte moest Zarah bij mij blijven. Ze moest achter mij lopen met haar hoofd naar beneden. Dit ging perfect. Ook in de wei heb ik veel grondwerk gedaan en dit heeft zijn vruchten afgeworpen. Ik zet Zarah nu zonder problemen op de wei. Ze is heel rustig en vertrouwt me als leider.

Ik ben hier ontzettend blij mee, ik ga mijn paard nu met plezier op de wei zetten!!

Lieve Charlotte, BEDANKT!!!

                                                                                                     Liefs Maxime