donderdag 11 november 2010

Een parel op mijn pad...



Ik heb Charlotte leren kennen via het werk van mijn man. We zaten tijdens een etentje naast elkaar en waren al snel in een gezellige babbel verwikkeld. Charlotte vertelde dat ze een cursus paardencoaching aan het volgen was. Dit interesseerde me onmiddellijk. Jan , mijn man, en ik hebben er over gedacht om met onze zwaar mentaal gehandicapte dochter Greet bij de dolfijnen te gaan zwemmen. Dit zou de ontwikkeling van deze kinderen ten goede komen en we wisten ook dat paardentherapie ook een effect heeft op de ontwikkeling van mentaal gehandicapte kinderen. Charlotte stelde voor om met Greet eens tot bij haar te komen. Ik wilde het echter eerst zelf proberen om de nodige rust uit te kunnen stralen als ik met Greet kwam.
Een zaterdagnamiddag in oktober was het zo ver. Toch wel een beetje zenuwachtig voor wat er ging komen, trok ik naar Charlotte. Het intake-gesprek verliep zeer vlot en Charlotte stelde me direct op mijn gemak. En dan … hop naar de paardenwei. Een plaats innemen in de wei was m’n eerste opdracht en zodra ik er stond , hadden ook de paarden een plaats ingenomen. Charlotte is geweldig goed in het coachen, ze stelt de juiste vragen, blijft voldoende op de achtergrond en zette mij en de paarden in het centrum van de beleving. Een ongelofelijk ervaring… mijn energiepijl steeg en ik voelde me volledig in mijn kracht komen… een geweldige ervaring als voorsmaakje.
Greet kan echter niet praten dus dacht ik dat we bij haar wel niet zoveel zouden kunnen bereiken maar ….
Greet stapt de wei in en Liberty spitst onmiddellijk de oren en doet een stapje naar Greet toe en ook Greet gaat richting Liberty maar duidelijk niet echt gemotiveerd. Greet is afwezig en lusteloos… oei loopt dit op een sisser af??
Charlotte stelt voor om toch Vlerk te nemen omdat dit het rustigste paard is. We gaan met Vlerk, Charlotte, Greet, Jan en ik naar een andere wei zodat Greet op het paard kan zitten. Eerst het paard wat eten geven, zadel erop … maar Greet heeft meer interesse voor de hond, het paard zegt haar blijkbaar niet zo veel…. Naar de wei en Greet op het paard… eerst zegt ze nog nee maar Charlotte coacht ook hier weer enorm goed. Ze stelt Greet op haar gemak en laat haar zelf beslissen welke kant ze uit wil, en met haar voeten moet ze Vlerk terug laten stappen als hij even stil staat. Greet geniet duidelijk met volle teugen, haar gezicht straalt en voor ons is het een plezier om zien. (Maar spectaculair?? Nee dat was het niet)

Na een half uurtje is Greet duidelijk moe. Terug naar de stal en zadel eraf en weer wat eten geven en nu is het verschil spectaculair. Greet gaat bij Charlotte en Vlerk staan en Vlerk … die zet zich parmantig tussen ons in zodat hij ons duidelijk maakt dat we Greet mogen loslaten.
Greet brengt Vlerk mee naar de wei en daar gebeurt iets onbeschrijfelijks. Jammer dat jullie er allemaal niet bij zijn want met woorden is het zo moeilijk weer te geven. Greet gaat weer naar Liberty en wil dit paard duidelijk meenemen. Charlotte maakt een touw vast aan Liberty en Greet trekt eraan. Liberty gaat enkele stappen met haar mee en Greet… glundert, straalt, een grote lach op haar gezicht, een lach uit haar mond, ze is gewoon in de wolken… Liberty stopt… Greet lacht weer en laat dan duidelijk voelen dat hij nog mee verder moet gaan. Ze trekt aan het touw en… Liberty volgt.. hij volgt met zijn snuit nog geen vijf centimeter van Greet haar rug vandaan en Greet ….. ik heb er geen woorden voor maar onze dochter laat duidelijk blijken hoe ze ervan geniet. Zij met haar beperkte mogelijkheden kan hier een paard in haar voetsporen laten stappen. De haren op onze armen staan rechtop van dit kippevelmoment…. Amaai, niet gedacht dat dit mogelijk was. Gelukkig hebben we een fototoestel bij zodat Greet aan familie en vrienden (aan de hand van de foto’s ) op haar manier kan vertellen over deze ongelofelijk fijne ervaring

Charlotte, hartelijk bedankt en wees maar zeker we komen nog terug !!!!!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten