vrijdag 24 september 2010

Teamcoaching Bancair AOV, SZ, ACHMEA












"Anders Veranderen" en "Samen Werken" m.b.t.:
-------------------------------------------------------------------------------------------------
- Verbazen & Verbinden.
- Denken & Doen.
- Het leren waarnemen (door de spiegel van het paard) van ons eigen gedrag en dat van anderen.
- Leren feedback geven en ontvangen (door de spiegel van het paard).
- We zijn als groep meer dan de som der delen en dat ook echt ervaren in een korte organisatie opstelling. Het ervaren van de gekozen plek of de richting waarin je kijkt t.o.v. het paard en de rest van het team. Ervaren of er op deze manier beweging mogelijk is....
- Je kracht en je plek t.o.v. het paard en je andere teamleden aan leren voelen.
- Omkijken en benoemen wat we samen al tot stand hebben gebracht.
- Werken vanuit vertrouwen, veiligheid en met een glimlach met elkaar.
- Experimenteren met leiding geven, richting geven en drijvende krachten.
- Niets is goed of fout, het experiment en het ervaren staat voorop!
-------------------------------------------------------------------------------------------------
"Gewoon Doen" , "Bewust Zijn" en soms bewust even "Stil Staan".
-------------------------------------------------------------------------------------------------
Het gewaagd doel van Achmea: De meest vertrouwde verzekeraar zijn!
Kernwaarden: Inleven, vernieuwen en waarmaken.
Onze kernkwaliteiten: Vakmanschap, verbeteren & verbinden.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------
Deelnemers aan deze paardencoaching op 22 september 2010 waren:
Danielle Driessen, Ruud Klever, Diliana van Horssen, Marco Geuzendam, Imke Nooten, Louis Beek, Miranda Wiessner, Marco Karel, Loes v.d. Berkmortel, Anthony van Erp, Ram Raghoenandan, Alex Smits, Rogier van den Bergh, Ursula Vereggen en Charlotte van Iersel.
---------------------------------------------------------------------------
Lieve Charlotte,

Het heeft even geduurd, maar hier dan mijn reactie op onze teamdag op 22 september. Ik zag er een beetje tegenop omdat ik nog niet lekker in mijn vel zat/zit, maar voor mij was het in 1 woord geweldig. Er hing een ontspannen sfeer en daardoor stond iedereen open om deel te nemen aan de activiteiten/opdrachten. Mogelijk dat niet iedereen het nut ervan in zag, maar daarom was het des te leuker dat iedereen meedeed.

Ik heb veel in mij opgenomen over wat jij vertelde en wat jij waarnam tijdens de opdrachten. Hierdoor gingen mijn ogen ook open en keek ik met andere ogen naar jouw paarden en de collega’s. Sommige dingen bevestigden mijn kijk op de collega’s, maar soms kwam er ook iets anders naar boven of werd iets duidelijker, superinteressant!

Ik wil in de toekomst graag nog eens bij je komen voor een persoonlijke coaching, niet op een speciaal vlak. We zien wel waar we dan uitkomen.
Dank je voor deze ervaring.

Liefs Miranda
-X-
------------------------------------------------------
Lieve Charlotte
Ik heb samen met jou de teamdag in elkaar mogen zetten. Ik ben blij dat ik er van het begin tot einde bij betrokken was. Ik heb zelf een persoonlijke coaching gehad en daarna de teamdag. Ik was best een beetje zenuwachtig maar het was een geslaagde dag.
Het contact maken met het paard was de eerste opdracht, zo leuk om dingen te zien gebeuren die gewoon echt bij de persoon passen. Ik denk dat dit een goede eerste opdracht was. Ik ben blij met heel het team, dat ze er zo open in gegaan zijn.
De laatste opdracht in de groepjes die door mij waren samengesteld was ook gewoon SUPER!! Geweldig om te zien wat voor persoon iemand is en hoe het paard hierop reageerd. Ik heb weer veel nieuwe inzichten gekregen deze dag.
Ik was aan het einde van de dag kapot, maar kijk terug op een geweldige dag die ons weer als team een stuk dichter bij elkaar heeft gebracht!
Charlotte je hebt het hartstikke goed gedaan, kei moeilijk lijkt het me om met een team te doen waar jezelf onderdeel van bent. Bedankt weer voor deze ervaring en bedankt dat ik er vanaf het begin af aan mijn steentje aan heb mogen bijdragen!
(sommige dingen moeten gewoon zo zijn!)
Liefs Danielle -x-



zondag 19 september 2010

Paardencoachingservaringen van Silvie Rossel.

Charlotte is een natuur-talent in het lezen van de spiegel die paarden voorhouden en in het maken van de vertaalslag hiervan naar de gecoachte.

Afgelopen week heb ik dit wederom mogen ervaren. Samen met Charlotte en haar paarden maakte ik een bosrit en terwijl ik op Vlerk reed gaf Charlotte aan wat de reactie was van mijn gedrag op het paard. Heel erg ‘to the point’, helder, eerlijk en zonder veroordeling. Terwijl we genoten van het één zijn met de natuur werd tijdens ons gesprek de lijn doorgetrokken naar mijn communicatie op de werkvloer.

Ik heb waardevolle feedback mogen ontvangen op zowel mijn verbale als op mijn non verbale gedrag. Het is voor mij een geweldig hulpmiddel in mijn bewustzijnsontwikkeling waardoor ik meer in mijn kracht kan komen en mijzelf op effectievere wijze in kan zetten in communicatie met anderen.

Het feit dat Charlotte rustig de tijd neemt, goed luistert, vertrouwen schenkt, een groot hart heeft en als geen ander begrijpt wat haar paarden aangeven maakt het voor mij steeds weer een waardevolle, blikverruimende en fantastische ervaring. Machtig!

zaterdag 18 september 2010

Paardencoachervaringen van Pleun de Bonth met haar paard Verrochio.

Een aantal weken terug heb ik ook voor het eerst mijn ervaring opgedaan met een paardencoaching. Heel verbaaswekkend was dat voor mij.

Ik had mijn paard Verrochio samen met Charlotte op de wei gezet. Vervolgens begon Verrochio eigenlijk gewoon haar eigen ding te doen....namelijk...eten.

Eenmaal toen Charlotte en ik in gesprek waren over iets diepgaans, zag je mijn paard heel appart reageren op de dingen.

Ik liep rondjes door de wei heen, en mijn paard volgde mij zonder dat ik er iets voor moest doen. Op een bepaald moment begon ze tijdens ons gesprek heel hard te rennen en zag ze mij niet meer staan. Ook heeft mijn paard Charlotte naar de andere kant van de wei gebracht, om de 'afstand' aan te geven tussen mij en de persoon waar het niet zo lekker mee liep. Heel appart, want zoiets heb ik nog nooit meegemaakt.

Het is voor mij een ervaring geweest om nooit meer te vergeten, ook omdat ik mijn eigen paard nu op een hele andere manier heb kunnen zien. We hebben samen zo'n goede band, en die is nu alleen maar aangedikt. Erg indrukwekkend.

Bedankt Charlotte!

donderdag 16 september 2010

Paardencoachingservaringen van Danielle Driessen, ACHMEA-DiVA

Ik ben Danielle Driessen, werkzaam als Acceptatie Adviseur bij Achmea. Ik ben een directe collega van Charlotte en tevens een vriendin van haar.

Van een aantal collega’s had ik zo’n enthousiaste reacties gehoord op de paardencoaching, dat ik zelf ook nieuwsgierig werd. Ik heb dus mijn stoute schoen aangetrokken en ook een afspraak met Charlotte gemaakt.

Toen ik in de auto zat onderweg van Tilburg naar Ravels zat ik me te bedenken wat mijn vraagstuk zou worden aan de paarden. Ik wou graag wat meer inzicht in mijn persoonlijke ontwikkeling, dit omdat ik bezig ben met een zoeken van een passende opleiding en bezig ben met de waar wil ik staan over 5 -10 jaar…

Ik was tevens een beetje zenuwachtig en nieuwsgierig…

Ik kwam bij Charlotte aan en we zijn met haar auto naar de wei gereden. Ze was enthousiast aan het vertellen dat als we er zo meteen aankwamen de paarden ons zouden begroeten bij het hek. Toen we aankwamen stond er maar 1 paard, de rest stond niet in het zicht… dit was het begin van een bijzondere coaching….

Toen we in de wei stonden kwam er een heel ander onderwerp aan bod dan mijn persoonlijke ontwikkeling, namelijk de band tussen mij en mijn vader. Ik vond het zo bijzonder dat de paarden dit aan kunnen voelen en daarnaast erg knap van Charlotte dat ze de juiste vragen kan stellen.

De sessie was voor mij erg emotioneel, maar ook goed om er een keer alles uit te gooien en dat lucht op !!!!

Mijn vader werd gerepresenteerd en ook mijn tante en mijn hond kwamen in de sessie voor, kleine dingen die Vlerk bijvoorbeeld deed, leken op het gedrag van mijn hond en tante, zo bijzonder….

Er was nog een ding wat ik zo apart vond. Ik liep vanaf mijn vakantie met zware hoofdpijn en na deze sessie heb ik geen hoofdpijn meer gehad. Ik denk dat ik onbewust zo met dit onderwerp bezig ben geweest dat dit voor de hoofdpijn zorgde.

Toen ik onderweg naar huis was vanuit Ravels naar Tilburg was ik helemaal hyper! Ik wou het graag tegen iedereen vertellen en toch ook weer niet omdat het erg persoonlijk is allemaal. Ik ging die avond naar mijn vriend Kevin (die is erg nuchter en geloofd niet zo in deze dingen). Ik vertelde mijn verhaal en hij hing echt aan mijn lippen, hij snapte ook niet hoe dit kon. Ik heb het daarna met een aantal vriendinnen erover gehad en de een staat er voor open en de ander niet. Ik denk dat je een coaching gewoon moet ervaren.

Het was voor mij een ervaring om nooit te vergeten!!!!

En om zo’n spiegel voor je te krijgen is goed, aan de meesten problemen kun je zelf iets doen, dat heb ik geleerd in deze coaching en ga ik ook zeker doen.

Ik ben echt onder de indruk van de sessie!!! En voelde me heel erg op mijn gemak bij Charlotte als coach. Charlotte ik vind dat je het geweldig doet, ga zo door!!!! En ik ben heel benieuwd hoe onze collega’s aanstaande woensdag de teamcoaching met Vlerk gaan ervaren.

Ik kom nog graag een keer terug….

woensdag 1 september 2010

Paardencoachingservaringen van Inge de Bont, ACHMEA-DiVA

Ik had ooit aan Charlotte (mijn collega bij acceptatie Bancair AOV) aangegeven dat ik wel een goede testcase voor haar trainingen zou zijn. Diverse dingen mee gemaakt, nog niet verwerkt en waar ik graag eens iemand, wellicht een paard, over na zou willen laten denken…..

Zo gezegd, zo gedaan. Gedurende de vakantie van Charlotte afgesproken op maandagochtend 10.00 uur voor eerst een kop koffie en vervolgens een training in de wei. Toen Charlotte aan me vroeg wat ik graag als onderwerp zou nemen, was ik uiteraard niet voorbereid. We hebben toen een combinatie onderwerp genomen; van het verdriet wat er zit, tussen het niet zwanger willen worden van een tweede kind, maar het hier toch goed / beter mee om leren gaan. Het voor 500% of meer leren te genieten! In plaats van te blijven hangen in het af en toe terugkerende verdriet van het ontbreken van een 4de gezinslid. Kort samengevat: meer / beter leren genieten van het leven zoals het is op dit moment.

OK, de wei in! Dit was op zich al wel een stap aangezien ik niet helemaal dol ben op paarden. Maar het bijzondere was dat direct alle 4 de paarden een kijkje kwamen nemen. Ze kwamen, de een bleef wat langer als de ander. Maar al snel bleek Nisco mijn ”vriendin”. Nisco was niet van mijn zijde weg te krijgen. Eerst kwam hij naast me staan en Charlotte stond tegenover me. Hij kwam erg dicht bij me staan ik kon er niet omheen. Door de wijze waarop de vragen door Charlotte gesteld werden, en ik mijn onderwerp herhaalde, reageerde Nisco. Zodra Charlotte de neiging kreeg me te veel voor te kauwen ging Nisco steeds verder (dwars) tussen ons in staan. Hij werd zelfs bijna vervelend naar Charlotte, omdat hij vond dat ze meer haar mond moest houden en dat ik mezelf bloot moest geven en beter na moest denken, en zeggen, wat er in me opkwam. Ik mag leren / durven genieten van het leven en niet mezelf zo weg cijferen, maar trots zijn en op bepaalde momenten verdrietig zijn.

Na verloop van tijd kwam er, terwijl Nisco nog steeds tussen ons in stond, een ander paard naast Charlotte staan. Dit had weer te maken met mijn opa en oma en hoe deze vroeger met mijn moeder en de overige kinderen omgegaan zijn. Dit heeft weer verband met de band die ik met mijn moeder heb. En hoe mijn moeder mij weer bepaalde dingen in het leven heeft meegegeven. Het was erg indrukwekkend te ervaren hoe een paard dit op deze manier aanvult en aanvoelt.

Het feit dat ik niet voor 500% kan genieten, zou komen doordat er ergens bij mij een blokkade zit (klonk me overigens niet vreemd in de oren aangezien mijn voormalig acupuncturist dit ook al eerder aangegeven heeft). Maar wat die blokkade dan precies is, was wel moeilijk te beschrijven. Waarschijnlijk toch de zorg, de bekommering over Jules, mijn zoontje van net 5 jaar en Paul, mijn man en de daarbij behorende zorgen m.b.t. een volgend kind, eigen zaak, huis en personen in de directe omgeving.

Nisco, die de gehele sessie niet van mij weg geweest is en dus ondertussen mijn blokkade genoemd werd, moest ik na verloop van tijd van Charlotte los laten. Charlotte vroeg me weg te lopen van Nisco (de blokkade) en naar de andere paarden te lopen en deze werden even Jules en Paul genoemd. Deze stonden heerlijk te eten terwijl Nisco de gehele sessie niet naar eten getaald heeft. Hij vond het wel prima zo aan mijn zijde. De ander paarden Jules en Paul stonden een stuk verder in de wei heerlijk te genieten van het verse groene gras. In eerste instantie liep Nisco volgzaam achter me aan. Wat mijns inziens ook logisch is; je kan een zorg/blokkade immers niet zomaar achter je laten. Maar ik ben door gelopen en heb alleen maar aan Jules en Paul gedacht, hierdoor kon ik het beter loslaten. Ik stond vervolgens tussen Jules en Paul en daarnaast stond nog een derde paard. Daarna kwam ook Nisco in deze rij. Echt heel bijzonder. Eindelijk had hij rust en stond hij ook heerlijk te genieten van het lekkere verse groene gras. Missie geslaagd, 4 op een rij, in rust, lekker aan het eten!

Ik vond het erg indrukwekkend, dat ik ruim een uur tussen de paarden in gestaan heb en zelfs een hele vieze zwarte hand had van het aaien en knuffelen van Nisco tijdens de sessie tussen de vliegen en dazen, aangezien het wel 35 graden was. Helemaal apart en zeker de moeite waard om nog eens een vervolg sessie te ondergaan.

Nogmaals hartelijk dank voor de geweldige sessie.