Paardencoachingservaringen van John John Arnold, 38 jaar.

De dag dat we de afspraak hadden gepland was onverwacht sneller gekomen dan ik had verwacht. Ik was dan ook totaal niet bezig geweest met wat ik zou kunnen verwachten. Omdat ik geneigd ben om van uit feiten en ratio te redeneren was het een hele stap om met behulp van paarden tot een coachingsgesprek te komen dacht ik.

Toen ik de wei in liep gaf Charlotte me de tip neem een doel in je gedachte en maak contact. Ik wilde me zelf geen abstract doel stellen. Omdat ik nooit erg dicht bij paarden ben geweest had ik mezelf als doel gesteld dat ik een paard zijn hoofd op mijn schouder zou laten leggen. Dit is voor mij een teken van vertrouwen. De eerste twee paarden keken met een oog naar me en dat was dan het contact. Ik was me nergens van bewust. We liepen naar de ander twee paarden. Ze stonden in een hoekje van de wei. Hier was het contact voor mij duidelijker wat gelijk een mooie opening voor ons gesprek was.

Tijdens het gesprek liepen de paarden rustig om me heen en voelde het snel vertrouwd. Alle zaken die werden besproken lokte gedrag uit bij de paarden waardoor het gesprek steeds dieper in ging op hoe ik in het leven sta en hoe ik om ga met de mensen en situaties in mijn leven. Hierdoor merkte ik dat ik weer even wat bewuster werd van de ingesleten patronen en de zaken die ik belangrijk vind. De paarden kwamen regelmatig dicht tegen me aan staan. Wederom een gevoel van vertrouwen. Gedurende dit gesprek kwam het paard wat het meest terughoudend was naar me toe en legde zijn hoofd op mijn schouder. En later kwam nummer twee en deed hetzelfde.

Het typische is dat, als ik terug denk, beelden van de paarden voor me zie maar toch echt met Charlotte een gesprek had. De week erna zijn nog vaak situaties uit de wei in mijn hoofd voorbij gekomen. En sommige dingen die ik niet direct kon plaatsen kon ik later in de week wel een plek geven. Ik denk dat ik nog vaak aan deze ervaring terug zal denken.

Klinkt het allemaal zweverig? Ja, dat zal wel. Maar het was voor mij een waardevolle ervaring die me even de rust gaf om eens na te denken over dingen die normaal niet de tijd en aandacht krijgen in het dagelijkse leven met alle hectiek en druk. En de paarden die zorgen er wel voor dat je dat allemaal even los kan laten.

Ik had me als doel gesteld dat ik een paard zijn hoofd op mijn schouder wilde laten leggen. Nou dat doel was bereikt. De les die ik hier uit kan trekken, die houdt me nog steeds bezig, maar zal ik zelf moeten beantwoorden.

Charlotte, bedankt voor je tijd en moeite die jullie voor mij hebben genomen.

John John Arnold